маліто́ўны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
маліто́ўны |
маліто́ўная |
маліто́ўнае |
маліто́ўныя |
| Р. |
маліто́ўнага |
маліто́ўнай маліто́ўнае |
маліто́ўнага |
маліто́ўных |
| Д. |
маліто́ўнаму |
маліто́ўнай |
маліто́ўнаму |
маліто́ўным |
| В. |
маліто́ўны (неадуш.) маліто́ўнага (адуш.) |
маліто́ўную |
маліто́ўнае |
маліто́ўныя (неадуш.) маліто́ўных (адуш.) |
| Т. |
маліто́ўным |
маліто́ўнай маліто́ўнаю |
маліто́ўным |
маліто́ўнымі |
| М. |
маліто́ўным |
маліто́ўнай |
маліто́ўным |
маліто́ўных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
маліто́ўны, см. малі́твены
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
маліто́ўны, ‑ая, ‑ае.
Уст. Малітвены.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
малі́тва, -ы, мн. -ы, -аў, ж.
1. У веруючых: тэкст, які чытаецца, калі звяртаюцца да Бога ці святых.
Чытаць малітву.
2. Маленне, звяртанне з малітвай да Бога, святых.
М. скончылася.
|| прым. малі́твены, -ая, -ае і маліто́ўны, -ая, -ае.
М. спеў.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
моли́твенный малі́твены, маліто́ўны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
алілу́я, выкл.
Вітанне, адрасаванае Богу, хвалебны малітоўны выгук у набажэнствах іўдзейскай і хрысціянскай рэлігій.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
мячэ́ць, ‑і, ж.
Малітоўны дом у мусульман.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
трапа́р, ‑а, м.
Малітоўны верш для спеву ў гонар якога‑н. праваслаўнага свята або святога.
[Грэч. troparion.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
алілу́я, выкл.
Хвалебны малітоўны выгук у набажэнствах іудзейскай і хрысціянскай рэлігій. / у знач. наз. алілу́я, нескл. Спяваць алілуя.
[Грэч. alliluia ад стараж.-яўр. halelü Jah — хваліце Іегову.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сінаго́га, ‑і, ДМ ‑гозе, ж.
Яўрэйскі малітоўны дом. Мала хто з яўрэяў разумеў словы, якія гаварыў [Моська] богу ў сінагозе ці дома. Корбан. Тут [у мястэчку] ёсць цагляная лазня, царква св. Магдалены, два млыны, дзве школы, сінагога, касцёл і камяніца Базыля Трайчанскага. Колас.
[Ад грэч. synagōgē — сход.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)