малё́гаць
‘малёгаць каго-небудзь і без прамога дапаўнення’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
малё́гаю |
малё́гаем |
| 2-я ас. |
малё́гаеш |
малё́гаеце |
| 3-я ас. |
малё́гае |
малё́гаюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
малё́гаў |
малё́галі |
| ж. |
малё́гала |
| н. |
малё́гала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
малё́гай |
малё́гайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
малё́гаючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Малёґаць ’угаворваць, прасіць’ (маладз., Янк. Мат., дзярж., Нар. сл.; КЭС, лаг., глус., Мат. Маг.; Федар. 2). Да малі́ць (гл. малі́цца) ’упрошваць’. Утворана пры дапамозе суфікса ‑ёг‑ з працягла-шматразовым значэннем. Параўн. бел. галёкаць, гродз. галякаць ’крычаць, гукаць’ (ТСБМ, Шат., Сл. ПЗБ), а таксама серб.-харв. моља́кати, мољукати з пеяратыўнымі суфіксамі.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)