ма́лец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ма́лец ма́льцы
Р. ма́льца ма́льцаў
Д. ма́льцу ма́льцам
В. ма́льца ма́льцаў
Т. ма́льцам ма́льцамі
М. ма́льцу ма́льцах

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Ма́льцы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Ма́льцы
Р. Ма́льцаў
Д. Ма́льцам
В. Ма́льцы
Т. Ма́льцамі
М. Ма́льцах

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ма́лец, мальца, м.

Разм. Падлетак, юнак; хлопец. Увесь іх выпуск — сто сорак мальцаў і дзяўчат — усе большыя за Міхася. Брыль. Выедзе пан Дастаеўскі да Варшавы, або ў госці да суседзяў, або на ловы ў пушчу, — палячка толькі таго і чакае. Гукне мальца да сябе і просіць, каб ён іграў. Гарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)