Маль ’малеча’ (ТС), укр. маль ’маладыя авечкі’, польск. mal‑mal‑mal ’падзыўныя для парасят’. Паўн.-слав. malʼь. Да малы́ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ма́ліць
‘рабіць каго-небудзь, што-небудзь малым’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
ма́лю |
ма́лім |
| 2-я ас. |
ма́ліш |
ма́ліце |
| 3-я ас. |
ма́ліць |
ма́ляць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
ма́ліў |
ма́лілі |
| ж. |
ма́ліла |
| н. |
ма́ліла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
ма́ль |
ма́льце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
ма́лячы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Мальём ’шарашом, молем’ (в.-дзв., Сл. ПЗБ), рус. маль, ма́лем ’тс’. Параўн. мальё ’расколатыя плахі (дубовыя) для дробных работ’. Утворана ад маль (< прасл. malь < malъ). Да малы́ (гл.). Параўн. таксама моль 2.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)