маль

Том: 17, старонка: 250.

img/17/17-250_1143_Маль.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

Маль ’малеча’ (ТС), укр. маль ’маладыя авечкі’, польск. mal‑mal‑mal ’падзыўныя для парасят’. Паўн.-слав. malʼь. Да малы́ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ма́ліць

‘рабіць каго-небудзь, што-небудзь малым’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. ма́лю ма́лім
2-я ас. ма́ліш ма́ліце
3-я ас. ма́ліць ма́ляць
Прошлы час
м. ма́ліў ма́лілі
ж. ма́ліла
н. ма́ліла
Загадны лад
2-я ас. ма́ль ма́льце
Дзеепрыслоўе
цяп. час ма́лячы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Мальём ’шарашом, молем’ (в.-дзв., Сл. ПЗБ), рус. маль, ма́лем ’тс’. Параўн. мальё ’расколатыя плахі (дубовыя) для дробных работ’. Утворана ад маль (< прасл. malь < malъ). Да малы́ (гл.). Параўн. таксама моль 2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)