малахі́т, -у, М -хіце, м.

Непразрысты мінерал ярка-зялёнага колеру.

|| прым. малахі́тавы, -ая, -ае.

Малахітавая шкатулка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

малахі́т

‘мінерал’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. малахі́т
Р. малахі́ту
Д. малахі́ту
В. малахі́т
Т. малахі́там
М. малахі́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

малахі́т

‘каштоўны камень; ювелірны выраб’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. малахі́т малахі́ты
Р. малахі́та малахі́таў
Д. малахі́ту малахі́там
В. малахі́т малахі́ты
Т. малахі́там малахі́тамі
М. малахі́це малахі́тах

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

малахі́т, -ту м., мин. малахи́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

малахі́т, ‑у, М ‑хіце, м.

Мінерал ярка-зялёнага або блакітна-зялёнага колеру, які выкарыстоўваецца для ювелірных і дэкаратыўна-мастацкіх вырабаў або як сыравіна для выплаўкі медзі.

[Ад грэч. malàchē — мальва.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малахи́т мин. малахі́т, -ту м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)