маладзі́к
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
маладзі́к |
| Р. |
маладзіка́ |
| Д. |
маладзіку́ |
| В. |
маладзі́к |
| Т. |
маладзіко́м |
| М. |
маладзіку́ |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
маладзі́к, -а́, м.
Месяц (у 1 знач.) у першай квадры.
|| памянш.-ласк. маладзічо́к, -чка́, м.
|| прым. маладзіко́вы, -ая, -ае.
Маладзіковая нядзеля.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
маладзі́к, -ка́ м. молодо́й ме́сяц; луна́ в пе́рвой че́тверти; новолу́ние ср.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
маладзі́к, ‑а, м.
Месяц у першай квадры. Ужо стаяў поўны вечар. Паднімаўся маладзік. Чорны. Празрысты, як ільдзінка, сярпок маладзіка раставаў на небе. Хомчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Маладзі́к 1 ’месяц у першай квадры’ (ТСБМ, Грыг., Мядзв., Нас., Шат., Касп., Бяльк., Яруш., Гарэц., Растарг., Сл. ПЗБ, Федар. 1), молодзі́к ’тс’ (Маш., ТС), мыладзі́к (паўн.-усх., КЭС; віц., Шн. 3; Бяльк.), брасл., асіп. маладзічок ’тс’ (Сл. ПЗБ). Укр. молодик, рус. молоди́к, моло́дик; польск. młodzik з бел. мовы; серб. млађак. Усх.-слав. Да малады́ (гл.).
Маладзі́к 2 ’малады хлопец’, ’халасцяк’, ’малады (на вяселлі)’ (Нас., Сцяшк., ТС; брасл., Сл. ПЗБ). Укр. молодик ’малады нежанаты чалавек’, рус. смал. молодик, разан. ’малады чалавек, нежанаты’, рус. арханг. ’малады на вяселлі’, пск. ’малады лес’, разан. ’маладыя авечкі, ягняты’, ’маладняк’, ст.-рус. молодикъ ’малады чалавек’, ’маладая птушка (сокал, ястраб)’; польск. młodzik, ’малакасос’, ’навічок’, ’малады глушэц’, чэш., славац. mladɨk ’юнак’, серб.-харв. мла̀дик ’малады лес’. Прасл. mold‑ikъ. Да малады́ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
маладзіко́м, прысл. (разм.).
Калі настане маладзік, у перыяд маладзіка.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
маладзіко́м, прысл.
Разм. Калі настане маладзік, у перыяд маладзіка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
новолу́ние ср. маладзі́к, -ка́ м.; (первая фаза) пе́ршая ква́дра.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
маладзічо́к, ‑чка, м.
Ласк. да маладзік. За .. [хмарамі] то хаваўся, то выбліскваў тоненькі халодны маладзічок. Грахоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сякі́ра, ‑ы, ж.
Гіст. Старажытная халодная зброя, якая нагадвала сякеру з лязом, падобным на маладзік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)