ма́ксіма

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. ма́ксіма
Р. ма́ксімы
Д. ма́ксіме
В. ма́ксіму
Т. ма́ксімай
ма́ксімаю
М. ма́ксіме

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ма́ксіма ж. ма́ксима

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Максі́м

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. Максі́м Максі́мы
Р. Максі́ма Максі́маў
Д. Максі́му Максі́мам
В. Максі́ма Максі́маў
Т. Максі́мам Максі́мамі
М. Максі́ме Максі́мах

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ма́ксима ма́ксіма, -мы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

двухто́мнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Твор або збор твораў у двух тамах.

Д.

Максіма Багдановіча.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

максі́м

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. максі́м максі́мы
Р. максі́ма максі́маў
Д. максі́му максі́мам
В. максі́м максі́мы
Т. максі́мам максі́мамі
М. максі́ме максі́мах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

том, -а, мн. тамы́, -о́ў, м.

Асобная кніжка якога-н. выдання збору твораў.

Слоўнік у чатырох тамах.

|| памянш. то́мік, -а, мн. -і, -аў, м. Т. вершаў Максіма Багдановіча.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

распіра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. што. Напорам знутры прымушаць расшырацца, раздавацца.

2. перан., каго-што. Перапаўняць, захапляць цалкам (пра настроі, думкі, пачуцці і пад.).

Нечаканая радасць распірала Максіма.

3. безас., каго (што). Аб празмерным атлусценні, сытасці (разм.).

|| зак. распе́рці, разапру́, разапрэ́ш, разапрэ́; разапро́м, разапраце́, разапру́ць; распёр, -пе́рла; разапры́; распёрты.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пабрыдчэ́лы, ‑ая, ‑ае.

Які стаў менш прыгожым. Слабасць заўсёды рабіла Максіма Сцяпанавіча чуллівым. Пабрыдчэлая і, вядома, няшчасная Лёдзя кранула яго. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

працяга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Разм. Цягаць некаторы час. Усю зіму працягаў боты. □ — Я амаль усю вайну працягаў «максіма». Карпюк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)