макрэ́ча, -ы, ж. (разм.).
Сырасць, дажджлівае надвор’е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
макрэ́ча
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
макрэ́ча |
| Р. |
макрэ́чы |
| Д. |
макрэ́чы |
| В. |
макрэ́чу |
| Т. |
макрэ́чай
макрэ́чаю |
| М. |
макрэ́чы |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
макрэ́ча ж., разг. мо́крядь
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
макрэ́ча, ‑ы, ж.
Разм. Тое, што і макрата. [Дождж] нарабіў столькі макрэчы, што здавалася, вадою набрыняла нават жалеза на дахах. Васілёнак. Пасля сумнага туману і .. макрэчы сёння зноў паказалася сонца. С. Александровіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Макрэча ’макрата’ (ТСБМ). Відавочна, старое (?) утварэнне ад mokrъ і ‑etja < ‑otja < ‑ota. Падрабязней гл. Трубачоў, Проспект, 59–61.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
мокропого́дица прост. макрэ́ча, -чы ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сло́та, -ы, ДМ сло́це і слата́, -ы́, ДМ слаце́, ж. (разм.).
1. Сырое надвор’е з дажджом і мокрым снегам; вільгаць, макрэча.
Асенняя с.
2. Вадкая гразь на зямлі, на дарогах.
|| прым. сло́тны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
слізго́та, ‑ы, ДМ ‑гоце, ж.
Разм. Слізкасць, абледзянеласць чаго‑н. Выбраліся на абледзянелы дашчаны тратуар, пабрылі ўсцяж вуліцы. Макрэча, слізгота. Навуменка. Я чую, як шумяць .. хвоі, як падаюць шышкі, і ногі нячутна ступаюць па мяккай слізгоце шыпулек. Скрыган.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мо́крядь прост.
1. (дождливая погода) макрэ́ча, -чы ж.; (слякоть) сло́та, -ты ж., слата́, -ты́ ж.; (сырость) макрата́, -ты́ ж., вільго́тнасць, -ці ж.;
2. (о чём-л. мокром, влажном) макрэ́ча, -чы ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Макрыя́ць, макрая́дзь ’слата, непагадзь, макрэча’ (Др.-Падб., мядз., Нар. словатв., Крыў., Дзіс.) < макрыя́дзь; краснап. макрае́ддзе ’тс’ (Лемц. дыс.). Аформлена паводле макра́дзь (гл.), аднак застаецца няясным ‑ы‑. Да мокры (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)