Verbum

Мака́ць, мыка́ць, мокаць ’мачаць’ (Нас., Бяльк., полац., Нар. сл.), мо́кнуты ’намочаны’ (Нас.). Ітэратыўны дзеяслоў ад мокнуць (гл.).

Мака́целіца ’чарнільніца’ (Касп.) з ⁺мака́цельніца < ⁺мака́цельны < рус. мака́ть (перо в чернила). Да мака́ць (гл.).

Мака́ннік, маканнічак ’хлеб, намочаны ў вадкай страве’ (Нас.). Да макаць > мака́ны (гл.). Аб суфіксе гл. Сцяцко (Афікс. наз., 55).

*Мака́чка, мы́качка ’перамешаная тлустасць са смятанай для макання (бліноў)’ (расон., Шатал.) — рэгіянальнае ўтварэнне з суф. ‑к‑a ад мака́ць (гл.).

Ты́цкала ‘падкалочаная малаком і мукой яечня’ (Сцяшк.), ты́цкало ‘смятана’ (Сцяшк. Сл.), ты́цкалка ‘мачанка’ (Жд. 2). Усе ўтвораны ад ты́цкаць ‘тыкаць, макаць’, гл. тыц.

Мака́нне ’гарачыя жытнія пампушкі, аблітыя тварагом са смятанай, ці малаком’ (Растарг.). Да макаць (гл.). Словапрымыкае да ўсх.-бел. арэалу. Аб суфіксе гл. Сцяцко (Афікс. наз., 55–56).

Макані́на ’вадкая (скаромная або нішчымная страва’ (віц., Шн. 3), ’страва, якую мэкаюць блінамі’ (Касп.) — рэгіянальнае аддзеепрыметнікавае ўтварэнне з суф. ‑ін‑а (Сцяцко, Афікс. наз., 108). Да мака́ць (гл.).

Мака́ла ’прыправа (звыч. смятана з адтопленым малаком), у якую мэкаюць бліны, пірагі’ (полац., Нар. сл., паўн.-усх. КЭС), ’верашчака’ (полац., Янк. 2) — рэгулярнае аддзеяслоўнае ўтварэнне пры дапамозе суф. ‑а‑л‑а (< a‑dlo). Да мака́ць (гл.).