майн-ры́даўскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
майн-ры́даўскі |
майн-ры́даўская |
майн-ры́даўскае |
майн-ры́даўскія |
| Р. |
майн-ры́даўскага |
майн-ры́даўскай
майн-ры́даўскае |
майн-ры́даўскага |
майн-ры́даўскіх |
| Д. |
майн-ры́даўскаму |
майн-ры́даўскай |
майн-ры́даўскаму |
майн-ры́даўскім |
| В. |
майн-ры́даўскі (неадуш.)
майн-ры́даўскага (адуш.) |
майн-ры́даўскую |
майн-ры́даўскае |
майн-ры́даўскія (неадуш.)
майн-ры́даўскіх (адуш.) |
| Т. |
майн-ры́даўскім |
майн-ры́даўскай
майн-ры́даўскаю |
майн-ры́даўскім |
майн-ры́даўскімі |
| М. |
майн-ры́даўскім |
майн-ры́даўскай |
майн-ры́даўскім |
майн-ры́даўскіх |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Міну́ць ’прайсці, праехаць міма’, ’пазбегнуць’, ’скончыцца’, ’споўніцца’, ’прапусціць’ (ТСБМ, Нас., Бяльк., ТС, Сл. ПЗБ), міну́цца ’адысці ў мінулае’, ’здохнуць, прапасці’ (карэліц., Сл. ПЗБ, Нар. словатв.), драг. мыну́тыся ’размінуцца’ (Лучыц-Федарэц). Укр. мину́ти, рус. мину́ть, минова́ть, польск. minąć, н.-луж. minuś, в.-луж. minyć so, чэш. minouti, ст.-чэш. minovati, славац. minúť, славен. míniti, серб.-харв. ми́нути, мак., балг. мине, минува, ст.-слав. минѫти, миновати. Прасл. minǫti. Магчыма, кельтызм. Параўн. с.-уэльск. mynet, гальск. Moenus ’Майн’, а таксама лац. meāre ’ісці, праходзіць’. Да і.-е. *mei‑/*min‑/*moin ’ісці’ (Бернекер, 2, 59; Сольмсэн, KZ, 37, 582; Фасмер, 2, 624). Першапачаткова (паводле Махэка₂, 364) мела значэнне ’сустракацца з некім’, але пазней у славян стала абазначаць ’сустракацца без прыпынку, праходзіць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)