мазаі́чнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
мазаі́чнік |
мазаі́чнікі |
| Р. |
мазаі́чніка |
мазаі́чнікаў |
| Д. |
мазаі́чніку |
мазаі́чнікам |
| В. |
мазаі́чніка |
мазаі́чнікаў |
| Т. |
мазаі́чнікам |
мазаі́чнікамі |
| М. |
мазаі́чніку |
мазаі́чніках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
мазаі́чнік, ‑а, м.
Майстар мазаікі; мазаіст.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мазаі́ст, ‑а, М ‑сце, м.
Тое, што і мазаічнік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)