ма́з

‘у картах і більярдзе’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. ма́з
Р. ма́зу
Д. ма́зу
В. ма́з
Т. ма́зам
М. ма́зе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

маз (род. ма́зу) м. (в картах и бильярде) маз

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

маз (в картах и бильярде) маз, род. ма́зу м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

маз ​1, ‑у, м.

У більярднай і азартных картачных гульнях — прыбаўка да стаўкі іграка іншым іграком, што дае апошняму права на долю ў выйгрышы.

[Фр. masse.]

маз ​2, ‑а, м.

Більярдны кій з асобым прыстасаваннем на канцы ў выглядзе бруска, што надае яму ўстойлівасць і аблягчае гульню.

[іт. mazza — палка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ню́ня, ‑і, м. і ж.

Разм. Плакса, ныцік. [Юзік] крыкнуў поўным ротам, смакуючы кожны гук: — Раз-маз-ня! Нюня!! Бядуля. [Пракоп:] — Не варты ён яе.. Ціхі ж вельмі. Нюня. Баранавых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вётла ’лаза’ (маз., Мат. Гом.). Да ве́тла (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Малашэбніца ’чараўніца’ (маз., Нар. Гом.). З рус. волшебница ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сту́жа ‘холад, халадэча; сцюжа’ (Нас., Бяльк., ТС; маз., Яшк. Мясц.). Гл. сцюжа.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Па́сахлі ’каноплі (пустыя)’ (маз., Мат. Гом.). У выніку кантамінацыі лексем пасканні і (па)сохлы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ля́жка ’сцягно’ (Гарэц., ТС; маз., хойн., КЭС). Да ля́га 1 (гл.). Гл. таксама ля́шка 2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)