мадзья́рка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. мадзья́рка мадзья́ркі
Р. мадзья́ркі мадзья́рак
Д. мадзья́рцы мадзья́ркам
В. мадзья́рку мадзья́рак
Т. мадзья́ркай
мадзья́ркаю		 мадзья́ркамі
М. мадзья́рцы мадзья́рках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мадзья́рка ж. мадья́рка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мадзья́рка,

гл. мадзьяры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мадзья́ры, -аў, адз. -дзья́р, -а, м.

Тое, што і венгры.

|| ж. мадзья́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

|| прым. мадзья́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мадья́рка мадзья́рка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мадзья́ры, ‑аў; адз. мадзьяр, ‑а, м.; мадзьярка, ‑і, ДМ ‑рцы; мн. мадзьяркі, ‑рак; ж.

Тое, што і венгры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)