магні́цік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
магні́цік |
магні́цікі |
| Р. |
магні́ціка |
магні́цікаў |
| Д. |
магні́ціку |
магні́цікам |
| В. |
магні́цік |
магні́цікі |
| Т. |
магні́цікам |
магні́цікамі |
| М. |
магні́ціку |
магні́ціках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
магні́цік м., физ. (магнитная частица) магни́тик
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
магни́тик физ. магні́цік, -ка м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)