магна́цкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. магна́цкі магна́цкая магна́цкае магна́цкія
Р. магна́цкага магна́цкай
магна́цкае		 магна́цкага магна́цкіх
Д. магна́цкаму магна́цкай магна́цкаму магна́цкім
В. магна́цкі (неадуш.)
магна́цкага (адуш.)		 магна́цкую магна́цкае магна́цкія (неадуш.)
магна́цкіх (адуш.)
Т. магна́цкім магна́цкай
магна́цкаю		 магна́цкім магна́цкімі
М. магна́цкім магна́цкай магна́цкім магна́цкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

магна́цкі магна́тский

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

магна́цкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да магната, магнатаў, належыць ім. Магнацкія ўладанні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

магна́т, -а, М -на́це, мн. -ы, -аў, м.

1. У феадальным грамадстве: уладальнік вялікіх маёнткаў, іншых багаццяў.

Небагатыя паны залежалі ад магнатаў.

2. Прадстаўнік буйнога прамысловага і фінансавага капіталу.

Нафтавы м.

|| прым. магна́цкі, -ая, -ае.

Магнацкія ўладанні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

магна́тский магна́цкі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)