Verbum

магна́т, -а, М -на́це, мн. -ы, -аў, м.

1. У феадальным грамадстве: уладальнік вялікіх маёнткаў, іншых багаццяў.

Небагатыя паны залежалі ад магнатаў.

2. Прадстаўнік буйнога прамысловага і фінансавага капіталу.

Нафтавы м.

|| прым. магна́цкі, -ая, -ае.

Магнацкія ўладанні.