лі́ты, -ая, -ае.

Выраблены ліццём.

Літая сталь.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лі́ты

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. лі́ты лі́тая лі́тае лі́тыя
Р. лі́тага лі́тай
лі́тае		 лі́тага лі́тых
Д. лі́таму лі́тай лі́таму лі́тым
В. лі́ты (неадуш.)
лі́тага (адуш.)		 лі́тую лі́тае лі́тыя (неадуш.)
лі́тых (адуш.)
Т. лі́тым лі́тай
лі́таю		 лі́тым лі́тымі
М. лі́тым лі́тай лі́тым лі́тых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

лі́ты

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. лі́ты лі́тая лі́тае лі́тыя
Р. лі́тага лі́тай
лі́тае		 лі́тага лі́тых
Д. лі́таму лі́тай лі́таму лі́тым
В. лі́ты (неадуш.)
лі́тага (адуш.)		 лі́тую лі́тае лі́тыя (неадуш.)
лі́тых (адуш.)
Т. лі́тым лі́тай
лі́таю		 лі́тым лі́тымі
М. лі́тым лі́тай лі́тым лі́тых

Кароткая форма: лі́та.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

лі́ты

1. прич. ли́тый; см. ліць II;

2. прил. лито́й;

лі́тая сталь — лита́я сталь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лі́ты, ‑ая, ‑ае.

Выраблены ліццём, адліты з плаўкага рэчыва. Літыя вырабы. Літая сталь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лі́т

‘грашовая адзінка’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. лі́т лі́ты
Р. лі́та лі́таў
Д. лі́ту лі́там
В. лі́т лі́ты
Т. лі́там лі́тамі
М. лі́це лі́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ли́тый

1. лі́ты;

2. техн. лі́ты; адліва́ны; выліва́ны;

ли́тые пу́шки адліва́ныя гарма́ты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адліва́ны, ‑ая, ‑ае.

Выраблены ліццём; літы, адліты. Адліваныя кулі. Адліваныя дэталі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Ліле́ць, лі літы ’блішчэць, адлюстроўваць (аб вадзяной паверхні)’ (Клім.). Да лялёць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

лито́й лі́ты; адліва́ны, выліва́ны;

литы́е пу́шки адліва́ныя гарма́ты;

лита́я сталь лі́тая сталь.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)