па-літо́ўску

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
па-літо́ўску - -

Крыніцы: prym2009.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

па-літо́ўску

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
па-літо́ўску - -

Крыніцы: prym2009.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Літо́ўск

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Літо́ўск
Р. Літо́ўска
Д. Літо́ўску
В. Літо́ўск
Т. Літо́ўскам
М. Літо́ўску

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

по-лито́вски нареч. па-літо́ўску.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Скалбо́ціць ‘размяшаць’ (іўеў., Сл. ПЗБ), скалбуці́ць ‘збоўтаць, перамяшаць’ (шчуч., Сл. ПЗБ). Да калбата́ць (гл.), што звязана з літ. kalbė́ti ‘гаварыць’, ідыш kalbekenen ‘гаварыць мяшанай мовай’, ням. дыял. (усх.-прус.) kalbêken ‘гаварыць многа і голасна’, рус. прыбалт. скалбе́каться ‘пачаць гаварыць па-літоўску’, адносна якіх гл. Анікін, Опыт, 279. Параўн. аднак прасл. *skolbiti se ‘адкрываць рот, ашчэрваць зубы; смяяцца’, якое Варбат (ОЛА, Исследов., 1975, 139) выводзіць ад *skoliti, гл. скалщь.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)