лі́тарны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. лі́тарны лі́тарная лі́тарнае лі́тарныя
Р. лі́тарнага лі́тарнай
лі́тарнае		 лі́тарнага лі́тарных
Д. лі́тарнаму лі́тарнай лі́тарнаму лі́тарным
В. лі́тарны (неадуш.)
лі́тарнага (адуш.)		 лі́тарную лі́тарнае лі́тарныя (неадуш.)
лі́тарных (адуш.)
Т. лі́тарным лі́тарнай
лі́тарнаю		 лі́тарным лі́тарнымі
М. лі́тарным лі́тарнай лі́тарным лі́тарных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

лі́тарны

1. бу́квенный;

~нае абазначэ́нне — бу́квенное обозначе́ние;

2. (обозначенный литерой) ли́терный;

~ная ло́жа — ли́терная ло́жа

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лі́тарны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да літары, літар, уласцівы ім. Літарнае абазначэнне.

2. Абазначаны літарай, а не лічбай. Тэатральная літарная ложа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лі́тара, -ы, мн. -ы, -тар, ж.

1. Знак азбукі.

2. У друкарскім наборы — металічны брусочак з рэльефным відарысам друкаванага знака (спец.).

◊

Літара ў літару — вельмі дакладна.

|| прым. лі́тарны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лі́чбава-лі́тарны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. лі́чбава-лі́тарны лі́чбава-лі́тарная лі́чбава-лі́тарнае лі́чбава-лі́тарныя
Р. лі́чбава-лі́тарнага лі́чбава-лі́тарнай
лі́чбава-лі́тарнае		 лі́чбава-лі́тарнага лі́чбава-лі́тарных
Д. лі́чбава-лі́тарнаму лі́чбава-лі́тарнай лі́чбава-лі́тарнаму лі́чбава-лі́тарным
В. лі́чбава-лі́тарны (неадуш.)
лі́чбава-лі́тарнага (адуш.)		 лі́чбава-лі́тарную лі́чбава-лі́тарнае лі́чбава-лі́тарныя (неадуш.)
лі́чбава-лі́тарных (адуш.)
Т. лі́чбава-лі́тарным лі́чбава-лі́тарнай
лі́чбава-лі́тарнаю		 лі́чбава-лі́тарным лі́чбава-лі́тарнымі
М. лі́чбава-лі́тарным лі́чбава-лі́тарнай лі́чбава-лі́тарным лі́чбава-лі́тарных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бу́квенный лі́тарны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ли́терный лі́тарны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

і́ндэкс, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

1. Паказальнік, спіс чаго-н.

І. геаграфічных назваў.

І. імён.

2. Лічбавы (або літарны) паказчык чаго-н.

І. прамысловай вытворчасці.

І. аптовых цэн.

3. Умоўнае абазначэнне ў сістэме якой-н. класіфікацыі.

Паштовы і.

|| прым. і́ндэксны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

каэфіцые́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

1. Лікавы (або літарны) множнік у алгебраічным выразе.

2. Адносная велічыня, якая колькасна вызначае якую-н. уласцівасць фізічнага цела.

К. цеплаправоднасці.

○

Каэфіцыент карыснага дзеяння (ккд) — адносіны колькасці карыснай работы, выкананай якім-н. механізмам, да колькасці скарыстанай ім энергіі.

|| прым. каэфіцые́нтны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

каэфіцые́нт, ‑а, М ‑нце, м.

1. Лікавы (або літарны) множнік у алгебраічным выразе. // Лік, на які трэба памножыць якую‑н. велічыню, каб атрымаць велічыню, патрэбную пры даных умовах.

2. Велічыня, якая колькасна вызначае якую-небудзь уласцівасць фізічнага цела. Каэфіцыент трэння. Каэфіцыент расшырэння. Каэфіцыент цеплаправоднасці.

•••

Каэфіцыент карыснага дзеяння (ккдз) — адносіны колькасці карыснай работы, выкананай якім‑н. механізмам, да колькасці скарыстанай ім энергіі.

[Ад лац. coefficiens, coefficientis — які ўтварае.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)