літава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. літава́нне
Р. літава́ння
Д. літава́нню
В. літава́нне
Т. літава́ннем
М. літава́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

літава́нне ср., уст., см. пая́нне, па́йка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

літава́нне, ‑я, н.

Уст. Паянне, пайка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

па́йка

‘паянне, літаванне’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. па́йка
Р. па́йкі
Д. па́йцы
В. па́йку
Т. па́йкай
па́йкаю
М. па́йцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

па́йка​I ж., техн. па́йка, -кі ж., пая́нне, -ння ср., уст. літава́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Літоўка 1 ’від касы’ (лід., Сцяшк.), зах.- і паўн.-рус. литовка ’розныя віды кос’. Названа (першапачаткова) паводле месца выпуску. Да літва́ (гл.). Іншыя матывацыі гл. Непакупны, Связи, 155–157. Параўн. таксама Слаўскі, 4, 300–301.

Літоўка 2 ’доўгая сцірта сена’ (гродз., Сцяшк.). Рус. цвяр., наўг. литви́н ’сцірта аўса’, ’доўгая сцірта аўса’. Да літва́ (гл.). Аналагічна палес. ляшок ’укладка з 10 снапоў’ — лях ’паляк’ (паводле этноніма).

Літоўка 3 ’літаванне, пайка’ (Нас.). Да літава́ць (гл.). Насовіч (269) памылкова адносіць да літ. laitus ’клей’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

перепа́ивание​II

1. пая́нне, -ння ср., перапа́йванне, -ння ср., літава́нне, -ння ср., пераліто́ўванне, -ння ср.;

2. перапа́йванне, -ння ср., пераліто́ўванне, -ння ср.; см. перепа́ивать​II.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)