лісцвя́нік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
лісцвя́нік |
| Р. |
лісцвя́ніку |
| Д. |
лісцвя́ніку |
| В. |
лісцвя́нік |
| Т. |
лісцвя́нікам |
| М. |
лісцвя́ніку |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Лісцвя́нік ’ліставы лес’ (Нар. Гом.), рус. разан. листвя́нник, ст.-рус. лиственник ’тс’. У выніку намінацыі з лісцвяны лес, параўн. бел. лісцвяны́ (ТСБМ), лудз. лі́сцвянны, лі́сцвінны лісцевы’ (Сл. ПЗБ), укр. листвʼяний, рус. лиственный, листвя́нный, ст.-рус. лиственный, листвяный, прасл. listvěnъ (Слаўскі, 4, 283).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ліствя́ніцца пакрывацца лісцем’ (навагр., Сцяшк. Сл.) утворана з выразу рабіцца лісцвяным. Параўн. лісцвя́нік (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)