лі́ра², -ы, мн. -ы, лір, ж.

1. Грашовая адзінка ў Турцыі.

2. Грашовая адзінка ў Італіі (гіст.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лі́ра

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. лі́ра лі́ры
Р. лі́ры лі́р
Д. лі́ры лі́рам
В. лі́ру лі́ры
Т. лі́рай
лі́раю		 лі́рамі
М. лі́ры лі́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

лі́ра¹, -ы, мн. -ы, лір, ж.

1. Старажытнагрэчаскі струнны шчыпковы музычны інструмент, які лічыцца сімвалам паэтычнай творчасці.

Л. песняра.

2. Даўнейшы народны беларускі струнны смычковы інструмент.

|| прым. лі́рны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лі́ра I ж., муз., поэт., перен. ли́ра

лі́ра II ж. (денежная единица) ли́ра

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лі́ра ​1, ‑ы, ж.

1. Старажытнагрэчаскі струнны шчыпковы музычны інструмент. // перан. Паэт. Ужываецца як сімвал паэзіі, паэтычнай творчасці. Славу спяваеш ты роднаму краю, Сэрца прыносячы дар, Звонкая ліра твая не сціхае, Наш, беларускі пясняр. Русак.

2. Даўнейшы народны беларускі струнны музычны інструмент з клавішамі і корбай.

[Грэч. lyra.]

лі́ра ​2, ‑ы, ж.

Грашовая адзінка ў Італіі і Турцыі.

[Іт. lira.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Лі́ра ’даўнейшы народны беларускі струнны музычны інструмент з клавішамі і корбай’ (ТСБМ, Маш., Яруш.), ле́ра, ле́рэя ’тс’ (ТС, Сцяшк., Бяльк.), рэля (БелСЭ, 6). Паводле Слаўскага (4, 276), запазычана з польск. мовы, у якой lira паходзіць з лац. lyra < ст.-грэч. λύρα ’ліра, лютня’. Формы ле́ра, ле́рэя, відавочна, звязаны з ням. Leier; яны маглі ўзнікнуць на польскай тэрыторыі (параўн. польск. lejer), а пасля ўступіць у кантамінацыю з ліра. Сюды ж лірнік ’вандроўны беларускі музыка-пясняр, які акампаніруе сабе на ліры’ (ТСБМ), ’цымбаліст’ (Яруш., Інстр. I), лірніцкія (песні) ’жабрацкія’ (светлаг., Мат. Гом.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ліра-драматычны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ліра-драматычны ліра-драматычная ліра-драматычнае ліра-драматычныя
Р. ліра-драматычнага ліра-драматычнай
ліра-драматычнае		 ліра-драматычнага ліра-драматычных
Д. ліра-драматычнаму ліра-драматычнай ліра-драматычнаму ліра-драматычным
В. ліра-драматычны
ліра-драматычнага		 ліра-драматычную ліра-драматычнае ліра-драматычныя
Т. ліра-драматычным ліра-драматычнай
ліра-драматычнаю		 ліра-драматычным ліра-драматычнымі
М. ліра-драматычным ліра-драматычнай ліра-драматычным ліра-драматычных

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

лі́ра-эпі́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. лі́ра-эпі́чны лі́ра-эпі́чная лі́ра-эпі́чнае лі́ра-эпі́чныя
Р. лі́ра-эпі́чнага лі́ра-эпі́чнай
лі́ра-эпі́чнае		 лі́ра-эпі́чнага лі́ра-эпі́чных
Д. лі́ра-эпі́чнаму лі́ра-эпі́чнай лі́ра-эпі́чнаму лі́ра-эпі́чным
В. лі́ра-эпі́чны (неадуш.)
лі́ра-эпі́чнага (адуш.)		 лі́ра-эпі́чную лі́ра-эпі́чнае лі́ра-эпі́чныя (неадуш.)
лі́ра-эпі́чных (адуш.)
Т. лі́ра-эпі́чным лі́ра-эпі́чнай
лі́ра-эпі́чнаю		 лі́ра-эпі́чным лі́ра-эпі́чнымі
М. лі́ра-эпі́чным лі́ра-эпі́чнай лі́ра-эпі́чным лі́ра-эпі́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

лі́ра-птах

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. лі́ра-птах лі́ры-пта́хі
Р. лі́ры-пта́ха лі́р-пта́хаў
Д. лі́ры-пта́ху лі́рам-пта́хам
В. лі́ру-пта́ха лі́р-пта́хаў
Т. лі́рай-пта́хам
лі́раю-пта́хам		 лі́рамі-пта́хамі
М. лі́ры-пта́ху лі́рах-пта́хах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

лі́ра-эпі́чны лит. ли́ро-эпи́ческий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)