лінаты́п, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Друкарская машына, якая адлівае набор цэлымі радкамі.

|| прым. лінаты́пны, -ая, -ае.

Л. набор.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лінаты́п

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. лінаты́п лінаты́пы
Р. лінаты́па лінаты́паў
Д. лінаты́пу лінаты́пам
В. лінаты́п лінаты́пы
Т. лінаты́пам лінаты́памі
М. лінаты́пе лінаты́пах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лінаты́п м., полигр. линоти́п

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лінаты́п, ‑а, м.

Друкарская наборная машына, якая адлівае набор цэлымі радкамі. З сярэдзіны будынка прабіваўся рытмічны стук лінатыпаў і прыглушаны гул ратацый. Хадкевіч.

[Ад лац. linea — лінія і грэч. typos — адбітак.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

линоти́п типогр. лінаты́п, -па м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)