лігні́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. лігні́н
Р. лігні́ну
Д. лігні́ну
В. лігні́н
Т. лігні́нам
М. лігні́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

лігні́н, -ну м., хим. лигни́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лігні́н, ‑у, м.

Спец.

1. Багатае вугляродам рэчыва, якое змяшчаецца ў драўніне.

2. Матэрыял у выглядзе тонкай слаістай паперы, вырабленай з драўніны; драўнінная вата.

[Ад лац. lignum, ligni — дрэва.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лигни́н хим. лігні́н, -ну м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)