лё́тчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. лё́тчык лё́тчыкі
Р. лё́тчыка лё́тчыкаў
Д. лё́тчыку лё́тчыкам
В. лё́тчыка лё́тчыкаў
Т. лё́тчыкам лё́тчыкамі
М. лё́тчыку лё́тчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

лётчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Спецыяліст, які кіруе лятальным апаратам.

Ваенны л.

|| ж. лётчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. лётчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лётчык м. лётчик;

л.-касмана́ўт — лётчик-космона́вт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лётчык, ‑а, м.

Вадзіцель самалёта. Ваенны лётчык. Марскі лётчык. □ Лётчыкі-паляўнічыя парамі ўзнімаюцца з Міхалёў і ідуць туды, дзе іх ніколі не чакаў праціўнік. Алешка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Лётчык ’вадзіцель самалёта’ (ТСБМ). Запазычана з рус. мовы (Крукоўскі, Уплыў, 110).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

лётчык, пілот, авіятар / выдатны: ас

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

лётчик лётчык, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бамбардзіро́ўшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Бамбардзіровачны самалёт.

2. Лётчык бамбардзіровачнай авіяцыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бамбардзіро́ўшчык

‘лётчык’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. бамбардзіро́ўшчык бамбардзіро́ўшчыкі
Р. бамбардзіро́ўшчыка бамбардзіро́ўшчыкаў
Д. бамбардзіро́ўшчыку бамбардзіро́ўшчыкам
В. бамбардзіро́ўшчыка бамбардзіро́ўшчыкаў
Т. бамбардзіро́ўшчыкам бамбардзіро́ўшчыкамі
М. бамбардзіро́ўшчыку бамбардзіро́ўшчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

авія́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто займаецца авіяцыяй, лётнай справай; лётчык.

|| прым. авія́тарскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)