лё́тнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. лё́тнік лё́тнікі
Р. лё́тніка лё́тнікаў
Д. лё́тніку лё́тнікам
В. лё́тніка лё́тнікаў
Т. лё́тнікам лё́тнікамі
М. лё́тніку лё́тніках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Лётнік ’авіятар’ (Вайск. сл.), ’лётчык’ (лях., Сл. паўн.-зах.). Запазычвае з польск. lotnik ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)