лё́тнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. лё́тнік лё́тнікі
Р. лё́тніка лё́тнікаў
Д. лё́тніку лё́тнікам
В. лё́тніка лё́тнікаў
Т. лё́тнікам лё́тнікамі
М. лё́тніку лё́тніках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Лётнік ’авіятар’ (Вайск. сл.), ’лётчык’ (лях., Сл. паўн.-зах.). Запазычвае з польск. lotnik ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

aviator

[ˈeɪvieɪtər]

n.

пілёт, авія́тар, лётнік -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

bomber

[ˈbɑ:mər]

n.

1) бамбаво́з -у m., бамбаві́к -а́ m.

2) бамбаві́к (лётнік)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

bombardier

[,bɑ:mbərˈdɪr]

n.

1) бамбаві́к -а́ m. (лётнік)

2) Brit. капра́л у брыта́нскай артыле́рыі, ста́ршы канані́р

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)