лё́жка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. лё́жка лё́жкі
Р. лё́жкі лё́жак
Д. лё́жцы лё́жкам
В. лё́жку лё́жкі
Т. лё́жкай
лё́жкаю		 лё́жкамі
М. лё́жцы лё́жках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лёжка ж.

1. (место, где лежит зверь) ле́жбище ср., лёжка;

2. плотн. ча́шка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лёжка ж.

1. ле́жня, -ні ж.; (лежание) ляжа́нне, -ння ср.;

2. (логовище) ло́гавішча, -шча ср., ло́гава, -ва ср.;

лежа́ть в лёжку ляжа́ць ле́жма.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ляжня́ ж.

1. охот. лёжка, ле́жбище ср.;

2. см. ле́жня 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ло́гавішча ср.

1. см. ло́гава 1;

2. охот. (место массового расположения зверя) ле́жбище, лёжка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ле́га 1 ’сцёс унізе бервяна, для таго каб яно добра ляжала’ (Інстр. 2), каш. lėga ’рад снапоў у застаронку’, славен. lę́ga ’ляжанне’, ’палажэнне’, ’слой, рад’, ’бэлька, кансоль’. Параўн. таксама ст.-польск. leg ’месца для ляжання’, каш. lega ’логвішча’, lėga ’месца, дзе палегла збожжа’, серб.-харв. ли̏јег, ле̑г ’лежыва’. Прасл. leg‑a < leg‑ti, lěgati ’легчы, лажыцца’ (Слаўскі, 4, 109). Параўн. таксама лёжка 2, лежа (гл.).

Ле́га 2 ’часовая падкладка, апора пад што-небудзь у форме нятоўстага бервяна, жэрдкі, лага’. Узнікла ў выніку кантамінацыі лексем лага і легар.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ча́шка ж.

1. (для питья) ку́бак, -бка м.; (тонкой работы, чаще кофейная) філіжа́нка; (для еды) разг. мі́ска, -кі ж.;

2. анат. (надколенник) рэ́пка, -кі ж.;

3. (весов) ша́ля, -лі ж.;

4. плот. лёжка, -кі ж.;

◊

ча́шка ча́ю ку́бак ча́ю (гарба́ты).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)