лё́давы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
лё́давы |
лё́давая |
лё́давае |
лё́давыя |
| Р. |
лё́давага |
лё́давай
лё́давае |
лё́давага |
лё́давых |
| Д. |
лё́даваму |
лё́давай |
лё́даваму |
лё́давым |
| В. |
лё́давы (неадуш.)
лё́давага (адуш.) |
лё́давую |
лё́давае |
лё́давыя (неадуш.)
лё́давых (адуш.) |
| Т. |
лё́давым |
лё́давай
лё́даваю |
лё́давым |
лё́давымі |
| М. |
лё́давым |
лё́давай |
лё́давым |
лё́давых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
лёдавы (состоящий из льда) ледо́вый
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
лёдавы, ‑ая, ‑ае.
Які адбываецца ў ільдах. Лёдавая разведка. Лёдавы паход.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Лёд, лід ’замёрзлая вада’ (ТСБМ, Нас., Бяльк., Касп., Сцяшк., Бяс., Ян., Сл. паўн.-зах.), лёдзіна, лёдіна, лёдына ’ільдзіна’ (Зн.; бяроз., лун., Шатал.). Укр. лід, рус. лёд, польск. lód, н.-луж. lod, в.-луж. lód, чэш. led, славац. ľad, славен. lę̑d, серб.-харв. ле̏д, макед. лед, лʼет, балг. лед, ледът, ст.-слав. ледъ ’лёд, мароз, лёдавы холад’. Прасл. ledъ адпавядаюць літ. ledùs, лат. lędus ’лёд’, а таксама формы з o‑асновай літ. lẽdas ’лёд’, ledaĩ ’град’, ст.-прус. ladis. Магчыма, роднасным будзе і ірл. ladg ’снег’ (Стоўкс, 239). Параўн. ст.-грэч. λίθος ’камень’. Агляд літаратуры гл. Фасмер, 2, 474; Слаўскі, 4, 339–341; Скок, 2, 283–284; Бязлай, 2, 130; Шустар-Шэўц, 856). Сюды ж лун. лёденік ’вада на паверхні лёду’ (Шатал.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)