ляўша́, -ы́, Т -о́й (-о́ю), мн. -ы́, -о́й, м. і ж.

Той, хто валодае левай рукой лепш, чым правай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ляўша́

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ляўша́ ляўшы́
Р. ляўшы́ ляўшэ́й
Д. ляўшы́ ляўша́м
В. ляўшу́ ляўшэ́й
Т. ляўшо́й
ляўшо́ю		 ляўша́мі
М. ляўшы́ ляўша́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ляўша́

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ляўша́ ляўшы́
Р. ляўшы́ ляўшэ́й
Д. ляўшу́ ляўша́м
В. ляўшу́ ляўшэ́й
Т. ляўшо́й
ляўшо́ю		 ляўша́мі
М. ляўшу́ ляўша́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ляўша́ м. и ж. левша́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ляўша́, ‑ы, Т ‑ой (‑ою), м. і ж.

Той, хто валодае левай рукой лепш, чым правай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ляўша́, ляўша́к, леўша́к, ляўша́ты, ляўшні́к, ляўшня́, ляўшу́н, ляўшэ́нь ’леварукі’ (ТСБМ, Чач., Сцяшк., Шат., Мат. Маг., Нар. сл., Сл. ПЗБ). Усе словы ўтвораны ад першага, якое з лев‑ (< прасл. lěvъ) і суфікса ‑ш‑а. У сувязі з тым што ў слав. гаворках існуе другая назва левага — šujь, можна дапусціць, што цяперашняе ‑ш‑а з’яўляецца скарочанай другой часткай кантамініраванага *lev‑šuj, якое магло ўзнікнуць пры налажэнні арэала з lěv‑ на арэал з šuj‑ і аформіцца па аналогіі да суфікса ‑уша. Параўн. суч. рус. леворуч і левшерукий, левка́, лево́ня, левош, леву́ха, леву́ша, левха́, левы́ка, левя́к.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ляўшу́н, леўшуна, м.

Разм. Тое, што і ляўша.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ма́нька ’ляўша’ (Сцяшк.), укр. ма́нька, манько́, манькут ’тс’. Запазычана з польск. mańka, mania, mańkut ’левая рука’, ’ляўша’, якія з італ. mancato ’знявечаны’ < лац. mancus ’калека’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Левуша́к ’ляўша’ (смарг., Сл. паўн.-зах.). Да лявуш ’тс’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

левша́ м. и ж. ляўша́, -шы́ м. и ж.; (только о мужчинах) ляўшу́н, род. леўшуна́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)