ляшчы́навы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ляшчы́навы |
ляшчы́навая |
ляшчы́навае |
ляшчы́навыя |
| Р. |
ляшчы́навага |
ляшчы́навай ляшчы́навае |
ляшчы́навага |
ляшчы́навых |
| Д. |
ляшчы́наваму |
ляшчы́навай |
ляшчы́наваму |
ляшчы́навым |
| В. |
ляшчы́навы (неадуш.) ляшчы́навага (адуш.) |
ляшчы́навую |
ляшчы́навае |
ляшчы́навыя (неадуш.) ляшчы́навых (адуш.) |
| Т. |
ляшчы́навым |
ляшчы́навай ляшчы́наваю |
ляшчы́навым |
ляшчы́навымі |
| М. |
ляшчы́навым |
ляшчы́навай |
ляшчы́навым |
ляшчы́навых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ляшчы́навы
1. лещи́новый, лещи́нный, оре́шниковый;
2. (о древесине) оре́ховый;
~вая па́лка — оре́ховая па́лка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ляшчы́навы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да ляшчыны. Ляшчынавыя кусты. // Зроблены з ляшчыны. Недалёка ляжаў доўгі ляшчынавы кій. Карпюк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ляшчы́на, -ы, мн. -ы, -шчы́н, ж.
Тое, што і арэшына.
|| прым. ляшчы́навы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
◎ *Ле́ска 1, льіска, (мн.) лыскы ’зараснік ляснога арэха’ (Клім.), ст.-бел. ласковый, лёсковый ’ляшчынавы’ (Булахаў, Пст.). Укр. ліска, польск. laska, падкарпацк. leska, liska, łyska, в.-луж. leska, чэш. liska (ст.-чэш. leska), славац. lieska, славен. leska, серб.-харв. леска, лщёска, макед. леска, паўдн. lʼäska, балг. леска. Прасл. leska ’ляшчына’. Магчыма, звязана з Іё!!!ь > лес (гл.). Блізкімі з’яўляюцца ст.-прус. lazde ’ляшчына’, лат. logzda, lazda, lę(g)zda ’тс’, літ. lazä ’кій’. Іншыя версіі гл. Слаўскі, 4, 62. Сюды ж ст.-бел. леска ’пасудзіна’ (?) (Скурат, БЛ, 8, 11).
◎ Ле́ска 2 звычайная ’валасянка шэрая, Sylvia communis Lath.’, лёска‑завіру́шка, Sylvia curruca L.’ (паўн., КЭС). Лексема з’яўляецца перакладам лац. назвы silva (sylva) ’лес’ і аформлена пры дапамозе суфікса ‑к‑a (як рус. славка ’валасянка’).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)