ляшчы́навы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ляшчы́навы ляшчы́навая ляшчы́навае ляшчы́навыя
Р. ляшчы́навага ляшчы́навай
ляшчы́навае		 ляшчы́навага ляшчы́навых
Д. ляшчы́наваму ляшчы́навай ляшчы́наваму ляшчы́навым
В. ляшчы́навы (неадуш.)
ляшчы́навага (адуш.)		 ляшчы́навую ляшчы́навае ляшчы́навыя (неадуш.)
ляшчы́навых (адуш.)
Т. ляшчы́навым ляшчы́навай
ляшчы́наваю		 ляшчы́навым ляшчы́навымі
М. ляшчы́навым ляшчы́навай ляшчы́навым ляшчы́навых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ляшчы́навы

1. лещи́новый, лещи́нный, оре́шниковый;

2. (о древесине) оре́ховый;

~вая па́лка — оре́ховая па́лка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ляшчы́навы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ляшчыны. Ляшчынавыя кусты. // Зроблены з ляшчыны. Недалёка ляжаў доўгі ляшчынавы кій. Карпюк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ляшчы́на, -ы, мн. -ы, -шчы́н, ж.

Тое, што і арэшына.

|| прым. ляшчы́навы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

leszczynowy

ляшчынавы, арэшнікавы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

filbert

[ˈfɪlbərt]

n.

ляшчы́навы арэ́х

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

hazel

[ˈheɪzəl]

n.

1) арэ́шнік -у m. (за́расьнік), ляшчэ́ўнік, ляшчы́ньнік -у m.

2) (ляшчы́навы) арэ́х -а m.

3) ляшчы́навы кій

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

◎ *Ле́ска 1, льіска, (мн.) лыскы ’зараснік ляснога арэха’ (Клім.), ст.-бел. ласковый, лёсковый ’ляшчынавы’ (Булахаў, Пст.). Укр. ліска, польск. laska, падкарпацк. leska, liska, łyska, в.-луж. leska, чэш. liska (ст.-чэш. leska), славац. lieska, славен. leska, серб.-харв. леска, лщёска, макед. леска, паўдн. lʼäska, балг. леска. Прасл. leska ’ляшчына’. Магчыма, звязана з Іё!!!ь > лес (гл.). Блізкімі з’яўляюцца ст.-прус. lazde ’ляшчына’, лат. logzda, lazda, lę(g)zda ’тс’, літ. lazä ’кій’. Іншыя версіі гл. Слаўскі, 4, 62. Сюды ж ст.-бел. леска ’пасудзіна’ (?) (Скурат, БЛ, 8, 11).

◎ Ле́ска 2 звычайная ’валасянка шэрая, Sylvia communis Lath.’, лёска‑завіру́шка, Sylvia curruca L.’ (паўн., КЭС). Лексема з’яўляецца перакладам лац. назвы silva (sylva) ’лес’ і аформлена пры дапамозе суфікса ‑к‑a (як рус. славка ’валасянка’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)