Verbum

нарыўны́, -а́я, -о́е.

Які прызначаны для лячэння нарыва.

Н. пластыр.

лячэ́бны, -ая, -ае.

Прызначаны для лячэння.

Лячэбная фізкультура.

Лячэбная ўстанова.

водалячэ́нне, -я, н.

Сістэма лячэння хворых воднымі працэдурамі.

|| прым. водалячэ́бны, -ая, -ае.

псіхатэрапі́я, -і, ж.

Метад лячэння хворага сродкамі псіхічнага ўздзеяння.

|| прым. псіхатэрапеўты́чны, -ая, -ае.

алапа́тыя, -і, ж.

Звычайная сістэма лячэння, названая так у супрацьлегласць гамеапатыі.

|| прым. алапаты́чны, -ая, -ае.

траўматало́гія, -і, ж.

Раздзел медыцыны, які вывучае траўмы і метады іх лячэння.

|| прым. траўматалагі́чны, -ая, -ае.

ляка́рства, -а, мн. -ы, -аў, н.

Медыцынскі сродак для лячэння ці папярэджвання хваробы.

|| прым. ляка́рствавы, -ая, -ае.

кансі́ліум, -у, мн. -ы, -аў, м.

Нарада ўрачоў для абмеркавання стану хворага, удакладнення дыягназу і спосабаў лячэння.

дыспансерыза́цыя, -і, ж.

Сістэма медыцынскіх мерапрыемстваў, якія ажыццяўляюцца дыспансерамі з мэтай прафілактыкі і своечасовага лячэння захворванняў.

Д. насельніцтва.