Ля́хі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Ля́хі
Р. Ля́хаў
Д. Ля́хам
В. Ля́хі
Т. Ля́хамі
М. Ля́хах

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Ляхі́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Ляхі́
Р. Ляхо́ў
Д. Ляха́м
В. Ляхі́
Т. Ляха́мі
М. Ляха́х

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ля́хі уст. ля́хи

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ля́хі, ‑аў; адз. лях, ‑а, м.

Уст. Палякі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

*Ляхі́, ляхе́ ’мэндлік, малая ўкладка снапоў на полі’ (іван., ДАБМ, к. 286). Да лях ’паляк’ > ’пан’ (гл.). Названа паводле пераносу значэння. Аналагічна ў чэш. і славац. panák < pán ’пан’. Параўн. яшчэ ляшок, ляшкі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ляха́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ляха́ ле́хі
ляхі́
Р. ляхі́ ле́х
Д. лясе́ ле́хам
В. ляху́ ле́хі
ляхі́
Т. ляхо́й
ляхо́ю		 ле́хамі
М. лясе́ ле́хах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лях,

гл. ляхі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ля́х

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ля́х ля́хі
Р. ля́ха ля́хаў
Д. ля́ху ля́хам
В. ля́ха ля́хаў
Т. ля́хам ля́хамі
М. ля́ху ля́хах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лях м., уст. лях; см. ля́хі

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ля́шка ж., уст. ля́шка; см. ля́хі

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)