Ляту́чая мыш ’кажан’ (Сцяшк., Сл. ПЗБ, ТСБМ). Усх.-слав. Аналагічна ням. Fleder‑maus (< с.-в.-ням. vlëdern ’лётаць, пыркаць’ + Maus ’мыш’). Серб.-харв. сле̑пи ми̏ш ’тс’, магчыма, таксама сведчыць аб архаічнасці словазлучэння. Сюды ж палес. лету́ча муш ’блёкат чорны, Hyocyamus niger L.’ (паводле псіхатропнага або і атрутнага дзеяння алкалоідаў расліны, яе назва атаясамліваецца з павер’ямі вакол кожана накшталт таго, што дотыкі або ўкусы яго выклікаюць смерць).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кажа́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Лятучая мыш.

Нячутна носяцца кажаны.

|| прым. кажа́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хларафо́рм, -у, м.

Празрыстая лятучая вадкасць з саладкаватым пахам, якая ўтрымлівае хлор.

|| прым. хларафо́рмавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

клуб², -а́, мн. клубы́, -о́ў, м.

Лятучая шарападобная маса пылу, дыму і пад.

Клубы пылу за аўтамабілем.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

начні́ца, -ы, мн. -ы, -ні́ц, ж.

1. Лятучая мыш.

2. м. і ж. Той (тая), хто доўга не кладзецца спаць, бадзяецца начамі (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ляту́чы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ляту́чы ляту́чая ляту́чае ляту́чыя
Р. ляту́чага ляту́чай
ляту́чае		 ляту́чага ляту́чых
Д. ляту́чаму ляту́чай ляту́чаму ляту́чым
В. ляту́чы (неадуш.) ляту́чую ляту́чае ляту́чыя (неадуш.)
Т. ляту́чым ляту́чай
ляту́чаю		 ляту́чым ляту́чымі
М. ляту́чым ляту́чай ляту́чым ляту́чых

Крыніцы: krapivabr2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

хларафо́рм, ‑у, м.

Лятучая вадкасць з прытарным пахам, якая ўтрымлівае хлор і выкарыстоўваецца для наркозу.

[Фр. chloroforme.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Рэ́лька ’лятучая кузурка, стрэлка’ (Дразд.). Няясна. Магчыма, скажонае стрэлка (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мышь мыш, род. мы́шы ж.;

лету́чая мышь ляту́чая мыш, кажа́н;

полева́я мышь мыш-палёўка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мініма́льны, ‑ая, ‑ае.

Самы малы, найменшы; проціл. максімальны. Сцэна — школьны ганак. Каб мець мінімальнае асвятленне, на перакладзіне павесілі ліхтар «лятучая мыш». Навуменка. Кожная расліна мае ў сабе мінімальныя дозы нейкіх металаў. Дубоўка.

[Ням. minimal, ад лац. minimus — найменшы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)