ля́панне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
ля́панне |
| Р. |
ля́пання |
| Д. |
ля́панню |
| В. |
ля́панне |
| Т. |
ля́паннем |
| М. |
ля́панні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ля́панне ср., разг.
1. стук м.; хло́панье; шлёпанье;
2. ля́панье;
1, 2 см. ля́паць 1, 2
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ля́панне, ‑я, н.
Разм. Дзеянне паводле дзеясл. ляпаць (у 1, 2 знач.), а таксама гукі гэтага дзеяння. [Наталлю Пятроўну] раптам пачало раздражняць выццё ветру, ляпанне аканіц і манатонны нудны скрып за акном. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ля́паць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).
1. Утвараць рэзкі стук, шум пры ўдарах, удараць з ляскам.
Л. малатком.
2. Біць, удараць па чым-н. з шумам.
Л. па плячы.
3. што. Кідаць што-н. густое, ліпкае.
Л. гліну ў шчыліны.
4. перан., што. Гаварыць што-н. неабдумана, нетакгоўна.
Ляпае языком абы што.
|| зак. паля́паць, -аю, -аеш, -ае (да 1—3 знач.).
|| аднакр. ля́пнуць, -ну, -неш, -не; -ні.
|| наз. ля́панне, -я, н. (да 1 і 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
мармыта́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. мармытаць, а таксама гукі гэтага дзеяння. Пачуўшы ляпанне стрэльбы, мядзведзь з гнеўным мармытаннем рынуўся на Тадэўчыка. Бядуля. Нечакана я пачуў недалёка ад сябе хрыплы, старэчы кашаль і павольна-ціхае мармытанне. Нікановіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гне́ўны, ‑ая, ‑ае.
Ахоплены гневам; раззлаваны. Такой узрушанай Зіна бачыла.. [Ганю] упершыню. Нервовую, усхваляваную, гнеўную. Грамовіч. // Які выражае гнеў; з гневам. Гнеўны погляд. Гнеўны пратэст. □ Пачуўшы ляпанне стрэльбы, мядзведзь з гнеўным мармытаннем рынуўся на Тадэўчыка. Бядуля. // перан. Грозны, суровы. Рыбак на успененых гнеўных прасторах Плыве праз сцюдзёны туман. Хведаровіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хло́панье
1. ля́панне, -ння ср., бра́зганне, -ння ср., гру́канне, -ння ср.;
2. ля́панне, -ння ср.; ля́сканне, -ння ср., пля́сканне, -ння ср.; ло́панне, -ння ср.;
3. хло́панне, -ння ср., ба́хканне, -ння ср.;
4. лы́панне, -ння ср.; см. хло́пать;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
шлёпанье
1. шлёпанне, -ння ср., пля́сканне, -ння ср., ля́панне, -ння ср.;
2. шлёпанне, -ння ср.; см. шлёпать 1, 2;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прихло́пывание
1. ля́панне, -ння ср.;
2. прысту́кванне, -ння ср.;
3. прысту́кванне, -ння ср., прычыня́нне, -ння ср.;
4. прышчамля́нне, -ння ср., прыбіва́нне, -ння ср.;
5. прыкрыва́нне, -ння ср., закрыва́нне, -ння ср.;
6. прысту́кванне, -ння ср.;
7. накрыва́нне, -ння ср.;
8. прыпля́сванне, -ння ср., пля́сканне, -ння ср.; см. прихло́пывать;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
трепа́ние
1. развява́нне, -ння ср.; рва́нне, -ння ср.; матля́нне, -ння ср.; трасе́нне, -ння ср.; тармашэ́нне, -ння ср.; ту́занне, -ння ср.; перабіра́нне, -ння ср.; кудла́чанне, -ння ср.; цяга́нне, -ння ср.;
2. трапа́нне, -ння ср., дра́нне, -ння ср., бузава́нне, -ння ср.;
3. ля́панне, -ння ср., паля́пванне, -ння ср.;
4. трапа́нне, -ння ср.;
5. бузава́нне, -ння ср.; см. трепа́ть 1, 2, 4—6.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)