лямо́ўка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
лямо́ўка |
| Р. |
лямо́ўкі |
| Д. |
лямо́ўцы |
| В. |
лямо́ўку |
| Т. |
лямо́ўкай
лямо́ўкаю |
| М. |
лямо́ўцы |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
лямо́ўка ж., см. аблямо́ўка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Лямоўка 1 ’аблямоўка; тонкая палатняная падшыўка знізу ў жаночых спадніцах’, ’надточаная ўнізе частка падолу’ (Мядзв.; круп., Нар. сл.; кругл., Мат. Маг.). Запазычана з польск. lamówka ’абшыты край тканіны’. Гл. таксама лямава́ць.
Лямоўка 2, лямі́ўка, ляму́ўка, лямоўка, лямуо̑ўка ’шалёўка ў акне ці ў дзвярах’, ’дзве дошкі з абодвух бакоў франтона’, ’аконная рама’ (зах.-палес., Нар. сл.; беласт., Сл. ПЗБ). З польск. lamowka ’шалёўка ў акне, дзвярах’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
обво́дка ж.
1. (действие) абвядзе́нне, -ння ср.;
2. (кайма вокруг чего-л., ободок) шляк, род. шля́ка м., аблямо́ўка, -кі ж., лямо́ўка, -кі ж., беражо́к, -жка́ м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
окаймле́ние
1. (действие) аблямава́нне, -ння ср., аблямо́ўванне, -ння ср.; акружэ́нне, -ння ср.; абвядзе́нне, -ння ср.;
2. (кайма) аблямо́ўка, -кі ж., лямо́ўка, -кі ж.; (окружение) акружэ́нне, -ння ср.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кайма́ ж.
1. шляк, род. шляка́ м., шлячо́к, -чка́ м., беражо́к, -жка́ м.; (обшивка) аблямо́ўка, -кі ж., лямо́ўка, -кі ж.;
2. перен. аблямо́ўка, -кі ж.; (полоса) паласа́, -сы́ ж., разг. пало́са, -сы ж.;
3. горн. прасло́ек, род. прасло́йка м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)