лямава́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. ляму́ю ляму́ем
2-я ас. ляму́еш ляму́еце
3-я ас. ляму́е ляму́юць
Прошлы час
м. лямава́ў лямава́лі
ж. лямава́ла
н. лямава́ла
Загадны лад
2-я ас. ляму́й ляму́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час ляму́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лямава́ць несов., см. аблямо́ўваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Лямава́ць ’аблямоўваць, акружаць, абводзіць, падшываць’ (Нас.). З польск. lamować ’тс’, якое ад lama ’аблямоўка, абшыўка’ < франц. lame ’бляшка, паясок, пласцінка з золата, срэбра, якія ўжываліся пры вышыванні’ (Слаўскі, 4, 36 і 40).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Аблямава́ць, аблямоўка (БРС, КТС). Гл. лямаваць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лямоўка 1 ’аблямоўка; тонкая палатняная падшыўка знізу ў жаночых спадніцах’, ’надточаная ўнізе частка падолу’ (Мядзв.; круп., Нар. сл.; кругл., Мат. Маг.). Запазычана з польск. lamówka ’абшыты край тканіны’. Гл. таксама лямава́ць.

Лямоўка 2, лямі́ўка, ляму́ўка, лямоўка, лямуо̑ўка ’шалёўка ў акне ці ў дзвярах’, ’дзве дошкі з абодвух бакоў франтона’, ’аконная рама’ (зах.-палес., Нар. сл.; беласт., Сл. ПЗБ). З польск. lamowka ’шалёўка ў акне, дзвярах’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)