ля́лечнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ля́лечнік ля́лечнікі
Р. ля́лечніка ля́лечнікаў
Д. ля́лечніку ля́лечнікам
В. ля́лечніка ля́лечнікаў
Т. ля́лечнікам ля́лечнікамі
М. ля́лечніку ля́лечніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ля́лечнік м. ку́кольник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ля́лечнік, ‑а, м.

1. Майстар, які робіць лялькі.

2. Разм. Акцёр або рэжысёр лялечнага тэатра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ку́кольник ля́лечнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ля́лечніца, ‑ы, ж.

Жан. да лялечнік (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

петру́шечник разг., уст. ля́лечнік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)