ля́жка, -і, ДМ -жцы, мн. -і, -жак, ж. (разм.).

Сцягно, мускульнае пакрыццё сцегнавой косці.

|| прым. ля́жачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ля́жка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ля́жка ля́жкі
Р. ля́жкі ля́жак
Д. ля́жцы ля́жкам
В. ля́жку ля́жкі
Т. ля́жкай
ля́жкаю		 ля́жкамі
М. ля́жцы ля́жках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ля́жка ж., разг. ля́жка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ля́жка ж., разг. ля́жка, -кі ж., сцягно́, -на ср., сцягня́к, род. сцегняка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ля́жка, ‑і, ДМ ‑жцы; Р мн. ‑жак; ж.

Разм. Мясістае пакрыццё сцегнавой косці; сцягно.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ля́жка ’сцягно’ (Гарэц., ТС; маз., хойн., КЭС). Да ля́га 1 (гл.). Гл. таксама ля́шка 2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сцягно́ ср. (часть ноги) бедро́, ля́жка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Клене́ня ’ляжка’ (Нар. словатв.). Ад *кляндзеня. Гл. кленды.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сцягня́к (род. сцегняка́) м.

1. (часть туши) бедро́ ср., ля́жка ж.;

2. (сорт мяса) стегно́ ср.; костре́ц

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Клыка́ты (бу́ська) ’з доўгімі нагамі’ (Клім.). Да *клык ’нага’. У такім разе мы можам разглядаць апошняе як усходнеславянскую паралель да балг. кълка ’сцягно, ляжка’, макед. колк ’сцягно’, серб.-харв. ку̏к, славен. kolk ’тс’. Паўднёваславянская група лексем мае балтыйскія паралелі і перш за ўсё ст.-прус. culczi ’сцёгны’ (Мартынаў, Язык, 73–74).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)