лядо́вы, -ая, -ае.

Які адбываецца ў ільдах.

Лядовае плаванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лядо́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. лядо́вы лядо́вая лядо́вае лядо́выя
Р. лядо́вага лядо́вай
лядо́вае		 лядо́вага лядо́вых
Д. лядо́ваму лядо́вай лядо́ваму лядо́вым
В. лядо́вы (неадуш.)
лядо́вага (адуш.)		 лядо́вую лядо́вае лядо́выя (неадуш.)
лядо́вых (адуш.)
Т. лядо́вым лядо́вай
лядо́ваю		 лядо́вым лядо́вымі
М. лядо́вым лядо́вай лядо́вым лядо́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

лядо́вы ледо́вый;

~выя пла́ванні — ледо́вые пла́вания;

○ Лядо́вае пабо́ішча — ист. Ледо́вое побо́ище

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лядо́вы, ‑ая, ‑ае.

Які адбываецца ў ільдах. Лядовае плаванне.

•••

Лядовае пабоішча гл. пабоішча.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ледово́й и Ледо́вый лядо́вы;

Ледо́вое побо́ище ист. Лядо́вае пабо́ішча.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыпа́й, ‑ю, м.

1. Прымёрзлы да берага лёд. Ужо абодва ўзбярэжжы Лядовы ахапіў прыпай. Хведаровіч.

2. Тое, што і прыпайка (у 2 знач.). На самым канцы цэха ў скрынку падалі ўжо гатовыя электралямпачкі з усімі іх прыпаямі, цокалямі, вальфрамавымі нітачкамі ўсярэдзіне. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прыпо́й ’ільдзіна, якая прыбілася да берага’ (навагр., Сл. ПЗБ). Рус. дыял. припо́й ’лядовы прыпай’, укр. припа́й ’крыга, якая моцна прымерзла да берагоў’. Нулявы дэрыват ад прыпаяць < паяць (гл.) з чаргаваннем галосных у корані.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Турусня́к ‘затор, лёд на рэках і азёрах, нагрувашчаны старчма’ (Ласт.). Па значэнні, відавочна, звязанае з рус. торо́с ‘заломы лёду каля берагоў рэк і на моры’, што з саам. tōras ‘лядовы бугор на беразе мора’ (Фасмер, 4, 86; Анікін, 557), аднак шляхі ўплыву на яго ўтварэнне застаюцца няяснымі. Хутчэй гукапераймальнага паходжання, гл. наступнае слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лядоўня ’пограб з лёдам або снегам для захоўвання прадуктаў’ (Гарэц., Яруш., Янк. 2, Касп., Бяльк., Сцяшк.; жлоб., Нар. словатв.; мін., КЭС), лёдо́ўня ’тс’ (Шушк.). Укр. льодо́вня, леді́вня, рус. прыбалт. ледо́вня, польск. lodownia, в.-луж. lodownja, чэш. ledovna, славац. ľadovňa. Прасл. паўн. ledovьnʼa ’памяшканне для лёду’ (Слаўскі, 4, 322). Утворана ад прыметніка ledovъ > лядовы. Да лёд (гл.). Аб суфіксе гл. Слаўскі (SP, 1, 138), Сцяцко (Афікс. наз., 165).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

халодны, схаладнелы, марозны, марозлівы, стылы, настылы, зябкі, азяблы, свежы; адубелы, адубянелы, сіверны, сіверкі, сіберны (разм.); сцюдзёны, сцюжны, закляклы, знобкі (абл.); ледзяны, лядзяны, лядовы, ільдзяны, аледзянелы (перан.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)