лю́таўскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
лю́таўскі |
лю́таўская |
лю́таўскае |
лю́таўскія |
| Р. |
лю́таўскага |
лю́таўскай лю́таўскае |
лю́таўскага |
лю́таўскіх |
| Д. |
лю́таўскаму |
лю́таўскай |
лю́таўскаму |
лю́таўскім |
| В. |
лю́таўскі (неадуш.) лю́таўскага (адуш.) |
лю́таўскую |
лю́таўскае |
лю́таўскія (неадуш.) лю́таўскіх (адуш.) |
| Т. |
лю́таўскім |
лю́таўскай лю́таўскаю |
лю́таўскім |
лю́таўскімі |
| М. |
лю́таўскім |
лю́таўскай |
лю́таўскім |
лю́таўскіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
лю́таўскі февра́льский;
Лю́таўская рэвалю́цыя — ист. Февра́льская револю́ция
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
лю́таўскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да лютага 2, уласцівы яму. Лютаўскі дзень. Лютаўская завіруха. □ Вее з Балтыкі Лютаўскі вецер халодны. Глебка. // Які адбываецца ў лютым 2. Лютаўскі пленум.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лю́ты¹, -ага, м.
Другі месяц каляндарнага года.
|| прым. лю́таўскі, -ая, -ае.
Лютаўскія завірухі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
заве́йны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да завеі; з завеямі. Завейная зіма. Завейны лютаўскі дзень.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рыхлава́ты, ‑ая, ‑ае.
Крыху, злёгку рыхлы. Ціхі лютаўскі дзень. Невялікі марозік. Глыбокі рыхлаваты снег, пакрыты пасля адліг лёдавай скарынкай. Самусенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Лю́тневы ’лютаўскі’ (Гарэц.). Паводле гэтага ўтварэння прыметніка можна дапусціць зыходную форму назвы месяца лютага ⁺люцень. Такую форму lucień рэканструюе Слаўскі (4, 362) паводле прыметніка lutniowy і разам з укр. лютень (лютневий) выводзіць праформу lʼut‑ьn‑jь.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ну́мар м., в разн. знач. но́мер, ну́мер;
н. абліга́цыі — но́мер облига́ции;
лю́таўскі н. часо́піса — февра́льский но́мер журна́ла;
н. пальча́так — но́мер перча́ток;
зняць н. у гасці́ніцы — снять но́мер в гости́нице;
со́льны н. — со́льный но́мер;
н. гарма́тнага разлі́ку — но́мер оруди́йного расчёта;
◊ гэ́ты н. не про́йдзе — э́тот но́мер не пройдёт;
вось дык н.! — вот так но́мер!
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
но́мер в разн. знач. ну́мар, -ра м.;
но́мер облига́ции ну́мар абліга́цыі;
февра́льский но́мер журна́ла лю́таўскі ну́мар часо́піса;
снять но́мер в гости́нице зняць ну́мар у гасці́ніцы;
но́мер оруди́йного расчёта ну́мар гарма́тнага разлі́ку;
со́льный но́мер со́льны ну́мар;
◊
вы́кинуть но́мер адпалі́ць шту́ку;
э́тот но́мер не пройдёт гэ́ты ну́мар не вы́йдзе, гэ́та (вам, табе́) не ўда́сца;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)