лю́таўскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. лю́таўскі лю́таўская лю́таўскае лю́таўскія
Р. лю́таўскага лю́таўскай
лю́таўскае		 лю́таўскага лю́таўскіх
Д. лю́таўскаму лю́таўскай лю́таўскаму лю́таўскім
В. лю́таўскі (неадуш.)
лю́таўскага (адуш.)		 лю́таўскую лю́таўскае лю́таўскія (неадуш.)
лю́таўскіх (адуш.)
Т. лю́таўскім лю́таўскай
лю́таўскаю		 лю́таўскім лю́таўскімі
М. лю́таўскім лю́таўскай лю́таўскім лю́таўскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

лю́таўскі февра́льский;

Лю́таўская рэвалю́цыя — ист. Февра́льская револю́ция

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лю́таўскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да лютага ​2, уласцівы яму. Лютаўскі дзень. Лютаўская завіруха. □ Вее з Балтыкі Лютаўскі вецер халодны. Глебка. // Які адбываецца ў лютым ​2. Лютаўскі пленум.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лю́ты¹, -ага, м.

Другі месяц каляндарнага года.

|| прым. лю́таўскі, -ая, -ае.

Лютаўскія завірухі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

февра́льский лю́таўскі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

lutowy

лютаўскі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

заве́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да завеі; з завеямі. Завейная зіма. Завейны лютаўскі дзень.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рыхлава́ты, ‑ая, ‑ае.

Крыху, злёгку рыхлы. Ціхі лютаўскі дзень. Невялікі марозік. Глыбокі рыхлаваты снег, пакрыты пасля адліг лёдавай скарынкай. Самусенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

February

[ˈfebjueri]

1.

n., pl. -aries

лю́ты -ага m.

2.

adj.

лю́таўскі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Лю́тневы ’лютаўскі’ (Гарэц.). Паводле гэтага ўтварэння прыметніка можна дапусціць зыходную форму назвы месяца лютага ⁺люцень. Такую форму lucień рэканструюе Слаўскі (4, 362) паводле прыметніка lutniowy і разам з укр. лютень (лютневий) выводзіць праформу lʼut‑ьn‑jь.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)