лю́та

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
лю́та люце́й найлюце́й

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Лю́та

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Лю́та
Р. Лю́ты
Д. Лю́це
В. Лю́ту
Т. Лю́тай
Лю́таю
М. Лю́це

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

лю́та нареч. лю́то, свире́по, жесто́ко; зве́рски

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

свире́по нареч. лю́та; раз’ю́шана;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жесто́ко нареч.

1. бязлі́тасна, лю́та, жо́рстка;

2. страшэ́нна, лю́та, жо́рстка; см. жесто́кий;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ожесточённо нареч. лю́та, бязлі́тасна; зло́сна;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ба́цнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Разм. Моцна ўдарыць. Люта — аж заенчыў той — бацнуў наском сабаку. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по-зве́рски нареч. па-зве́рску; (свирепо) лю́та.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лю́то нареч.

1. лю́та;

2. (рьяно) заўзя́та; заця́та; з запа́лам;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

неукроти́мо нареч. неўтаймо́ўна, неўтаймава́на; нястры́мна, няўпы́нна; шалёна; лю́та; см. неукроти́мый;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)