лю́та

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
лю́та люце́й найлюце́й

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Лю́та

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Лю́та
Р. Лю́ты
Д. Лю́це
В. Лю́ту
Т. Лю́тай
Лю́таю
М. Лю́це

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

лю́та нареч. лю́то, свире́по, жесто́ко; зве́рски

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Люта

т. 9, с. 409

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

лю́та прысл gráusam

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

свире́по нареч. лю́та; раз’ю́шана;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

fiercely [ˈfɪəsli] adv.

1. шалёна, лю́та

2. нястры́мна

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

violently [ˈvaɪələntli] adv.

1. мо́цна, рэ́зка

2. лю́та, гвалто́ўна

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

жесто́ко нареч.

1. бязлі́тасна, лю́та, жо́рстка;

2. страшэ́нна, лю́та, жо́рстка; см. жесто́кий;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ожесточённо нареч. лю́та, бязлі́тасна; зло́сна;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)