люстра́цыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. люстра́цыя люстра́цыі
Р. люстра́цыі люстра́цый
Д. люстра́цыі люстра́цыям
В. люстра́цыю люстра́цыі
Т. люстра́цыяй
люстра́цыяю		 люстра́цыямі
М. люстра́цыі люстра́цыях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

люстра́цыя ж., эк. люстра́ция

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

люстра́цыя, ‑і, ж.

У заходніх губернях царскай Расіі — перыядычнае апісанне дзяржаўных маёмасцей з мэтай вызначэння іх прыбытковасці.

[Польск. lustracja ад лац. lustrum.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Люстра́цыя ’перыядычнае апісанне дзяржаўных маёмасцей з мэтай вызначэння іх прыбытковасці ў зах. губернях царскай Расіі’ (ТСБМ), ст.-бел. люстрация ’праверка, інспекцыя’ запазычана са ст.-польск. lustracja ’кантроль, агляд’, якое з лац. lūstratio ’агляд’ < lūstrāre ’рабіць агляд, прыглядацца, аглядаць, вандраваць’ (Слаўскі, 4, 386; Булыка, Лекс. запазыч., 31). Крукоўскі (Уплыў, 80) памылкова называе крыніцай запазычання рус. люстрация.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

люстра́ция эк. люстра́цыя, -цыі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)