лю́бячы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. лю́бячы лю́бячая лю́бячае лю́бячыя
Р. лю́бячага лю́бячай
лю́бячае		 лю́бячага лю́бячых
Д. лю́бячаму лю́бячай лю́бячаму лю́бячым
В. лю́бячы (неадуш.)
лю́бячага (адуш.)		 лю́бячую лю́бячае лю́бячыя (неадуш.)
лю́бячых (адуш.)
Т. лю́бячым лю́бячай
лю́бячаю		 лю́бячым лю́бячымі
М. лю́бячым лю́бячай лю́бячым лю́бячых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лю́бячы

дзеепрыметнік, незалежны стан, цяперашні час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. лю́бячы лю́бячая лю́бячае лю́бячыя
Р. лю́бячага лю́бячай
лю́бячае		 лю́бячага лю́бячых
Д. лю́бячаму лю́бячай лю́бячаму лю́бячым
В. лю́бячы (неадуш.)
лю́бячага (адуш.)		 лю́бячую лю́бячае лю́бячыя (неадуш.)
лю́бячых (адуш.)
Т. лю́бячым лю́бячай
лю́бячаю		 лю́бячым лю́бячымі
М. лю́бячым лю́бячай лю́бячым лю́бячых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лю́бячы

1. прил. (исполненный любви) лю́бящий;

~чая ма́ці — лю́бящая мать;

2. дееприч. любя́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лю́бячы,

1. ‑ая, ‑ае. Дзеепрым. незал. цяпер. ад любіць.

2. ‑ая, ‑ае; у знач. прым. Поўны любві, любасці; які любіць. Любячая маці.

3. Дзеепрысл. незак. ад любіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Любя́ча

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Любя́ча
Р. Любя́чы
Д. Любя́чы
В. Любя́чу
Т. Любя́чай
Любя́чаю
М. Любя́чы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

любі́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. люблю́ лю́бім
2-я ас. лю́біш лю́біце
3-я ас. лю́біць лю́бяць
Прошлы час
м. любі́ў любі́лі
ж. любі́ла
н. любі́ла
Загадны лад
2-я ас. любі́ любі́це
Дзеепрыслоўе
цяп. час лю́бячы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Сця ў выразе ні сця любя ’абыякава, неахвотна’ (Кал.), ні съця́, ні любя ’абы-як’ (гродз., Янк. Мат.). Гл. сціць, відаць, першапачаткова ’не шануючы і не любячы’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Любяса ’празмернае, высушваючае каханне’ (усх.-бел., КЭС), смал. любя́са ’чары’, кастр. любя́ся ’з любоўю, любячы’. Рэгіяналізм. Уяўляе сабой вельмі старое ўтварэнне ад lʼubъ з суфіксам ‑es‑, як lʼutese ’празмерная, цяжкая праца’ < lʼutъ ’вялізныя пакуты, цярпенне’ (Слаўскі, SP, 2, 29–31).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

лю́бящий

1. прич. які́ (што) лю́біць; які́ (што) каха́е; см. люби́ть;

2. прил. (исполненный любви) лю́бячы;

лю́бящая мать лю́бячая ма́ці;

3. прил. (выражающий любовь) лю́басны;

лю́бящий взгляд лю́басны по́гляд.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)