Лю́бча

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Лю́бча
Р. Лю́бчы
Д. Лю́бчы
В. Лю́бчу
Т. Лю́бчай
Лю́бчаю
М. Лю́бчы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Лю́бча ж., г.п. Лю́бча

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Лю́бча г.п. Лю́бча, -чы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мястэ́чка, -а, мн. -і, -чак, н. (уст.).

Пасёлак гарадскога тыпу.

М.

Любча.

|| прым. местачко́вы, -ая, -ае.

М. жыхар.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)