Любо́ў
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Любо́ў |
| Р. |
Любо́ві |
| Д. |
Любо́ві |
| В. |
Любо́ў |
| Т. |
Любо́ўю |
| М. |
Любо́ві |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
любо́ў
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
любо́ў |
| Р. |
любо́ві
любві́ |
| Д. |
любо́ві
любві́ |
| В. |
любо́ў |
| Т. |
любо́ўю |
| М. |
любо́ві
любві́ |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
любо́ў, -бві і -бо́ві, ж.
1. Пачуццё сардэчнай прыхільнасці, адданасці каму-, чаму-н.
Л. да радзімы.
Мацярынская л.
2. Схільнасць, цяга да чаго-н.
Л. да музыкі.
3. Тое, што і каханне, а таксама пра чалавека, які выклікае гэта пачуццё.
Мая л.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
любо́ў, -бві́ и -бо́ві ж., в разн. знач. любо́вь; (чувство близости — ещё) привя́занность;
л. да ба́цькаўшчыны — любо́вь к оте́честву;
ма́тчына л. — матери́нская любо́вь;
л. да людзе́й — любо́вь к лю́дям;
жані́цца па любві́ — жени́ться по любви́;
л. да сям’і́ — любо́вь (привя́занность) к семье́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
любо́ў, ‑бові і ‑бві, ж.
1. Пачуццё глыбокай прыхільнасці да каго‑, чаго‑н., адданасці каму‑, чаму‑н. Любоў да радзімы. □ Нарадзілася д[а]чка, і сэрца загарэлася новым пачуццём.. самай моцнай любві — любові маці. Дуброўскі. // Пачуццё прыхільнасці, сімпатыі да каго‑н. Творы Максіма Танка карыстаюцца заслужанай любоўю чытача, бо напісаны яны ад сэрца. Шкраба.
2. Пачуццё гарачай сардэчнай прыхільнасці да асобы другога полу; каханне. Вось так прыходзіць першая любоў, Нібы паводка, бурна, нечакана. Свірка. Не знайсці мне спакою ні цёмнаю ноччу, ні днём, Бо любоў мяне мучыць і паліць пякельным агнём. Багдановіч. / Пра чалавека, які выклікае гэта пачуццё. Вось і любоў твая ідзе.
3. Цікавасць, схільнасць, цяга да чаго‑н. Любоў да педагагічнай справы. Любоў да мастацкага слова.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Любоў ’пачуццё глыбокай прыхільнасці, адданасці’, ’каханне’, ’схільнасць, цяга да чаго-небудзь’ (ТСБМ, Бяльк., ТС, Яруш.). Укр. любов, рус. любовь, ст.-рус. любовь, любы, славен. ljubȋ, ljubȃv, серб.-харв. љу́би, љу́бав, макед. љубов, балг. любо́в, либо́в, ст.-слав. любы. Прасл. lʼuby, lʼubъve ўтвораны ад прыметніка lʼubъ (Бернекер, 756; Фасмер, 2, 544; Младэнаў, 283; Скок, 2, 338; БЕР, 3, 573–574). Паводле Бірнбаўма (VII Međunar. Slavistički kongres, Knjiga refer., 1, Zagreb, 1978), словы з коранем lʼub‑ першапачаткова азначалі ’актыўнае каханне’, а з коранем mil‑ — ’пасіўнае, жаданае каханне’. Іншыя словы (lask‑, koxa‑) атрымалі значэнне ’каханне’ на працягу развіцця слав. моў. Гл. таксама Трубачоў (Эт. сл., 15, 185–186).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
славалю́бства, -а, н.
Любоў да славы, прагнасць славы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
чалавекалю́бства, -а, н.
Любоў да людзей; міласэрнасць, гуманнасць.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
фразёрства, -а, н.
Пустаслоўе, любоў, схільнасць да фразы (у 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
свабодалю́бства, -а, н.
Любоў, імкненне да свабоды, да незалежнасці; барацьба за яе.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)